Het boek Stil is een verademing voor mensen die net als ik introvert zijn en een eye-opener voor mensen die dat niet zijn. Schrijfster Susan Cain steekt introverte mensen een hart onder de riem en herstelt mensen met dit temperament in ere.
Ik ben introvert. Ik ben namelijk graag alleen. Daar krijg ik energie van. Ik heb tijd nodig om ervaringen en indrukken te verwerken en zeg in groepen alleen iets als ik het echt nodig vind. Daardoor ben ik in groepen wat op de achtergrond en kunnen mensen vaak moeilijk hoogte van me krijgen. Praten over koetjes en kalfjes vind ik stomvervelend. En hoewel ik het leuk vind om onverwachts een bekende tegen te komen, denk ik ook ‘wanneer kan ik met goed fatsoen weer weg?’ Als ik een dag intensief met mensen heb opgetrokken, moet ik ook weer een dag bijtanken. In mijn eentje wel te verstaan.
Goed nog slecht
Ik heb dit lang verward met ‘niet sociaal zijn’. Ik dacht dat ik niet genoeg sociale vaardigheden had en te onzeker was. Ik zag het als een tekortkoming, iets om aan te werken. Tot ik me realiseerde dat introversie net zo iets is als blond haar en blauwe ogen: je wordt ermee geboren. Je temperament wordt namelijk bepaald door hoe je neuro-chemisch in elkaar zit. Het zijn de stofjes in het lichaam, neurotransmitters, die maken dat een introvert zich het beste voelt wanneer hij een relatief kleine hoeveelheid prikkels grondig verwerkt en dat een extravert een grotere hoeveelheid prikkels nodig heeft en die wat minder diep door zich heen laat gaan. Het is je bedrading die bepaalt of je meer energie krijgt van je binnenwereld of van de buitenwereld. Het een is niet beter dan het andere.
Niks mis mee
Het boek Stil was een heerlijke bevestiging hiervan, een echte aha-erlebnis. Susan Cain maakt op een leuke en toegankelijke manier duidelijk dat er niks mis is met introverte mensen. Ze zijn net zo sociaal vaardig als extraverte mensen, maar nemen gewoon wat langer de tijd om stil te staan bij wat ze horen en zeggen. Ze kunnen enorm genieten van feestjes en sociale contacten, alleen beleven ze dat intens zodat ze tijd nodig hebben om op te laden. En dat ze stil en op de achtergrond kunnen zijn, betekent nog niet dat ze niks te melden hebben wanneer je werkelijk met ze in gesprek komt.
Extraverte samenleving
Veel introverte mensen hebben net als ik het gevoel gekregen dat er ies aan hen mankeert. Dit komt, stelt Cain, doordat in onze maatschappij extravert de norm is. Hoewel volgens haar een derde tot de helft van de mensen introvert is (anderen zeggen een kwart, ik laat het in het midden), heeft onze samenleving een sterke voorkeur voor extraverte persoonlijkheden. Het is de maatstaf geworden waaraan de meeste mensen zich denken te moeten conformeren. De ideale mens wordt afgespiegeld als dominant gezelschapsdier, het hart op de tong, outgoing, snel en zeker. En samenwerken is zaligmakend.
Misvatting
Cain laat aan de hand van onderzoek en verhalen zien dat deze voorkeur voor extraversie een misvatting is. Introverten worden stelselmatig onderschat. Met vindt spraakzame mensen bijvoorbeeld intelligenter dan stille mensen, maar er is geen enkel verband tussen meer praten en meer inzicht hebben. Snelle antwoorden worden meer gewaardeerd dan weloverwogen besluiten, ook al is er geen enkele correlatie tussen goed gebekt zijn en goede ideeën hebben. Gezamenlijk brainstormen, wat als hèt middel wordt gezien voor het maken van plannen, blijkt niet tot meer of betere ideeën te leiden dat wanneer men afzonderlijk dingen bedenkt. Ongestoord kunnen werken biedt meer kans op topprestaties dan werken in een omgeving waar veel afleiding is.
Rekening houden met je temperament
Moeten we dan continue alleen werken? Moeten we introversie tot nieuw ideaal verheffen? Nee hoor. Het een is niet beter dan het andere. Susan Cain pleit voor een omgeving waarbij we elkaar kunnen opzoeken en ons ook terug kunnen trekken. Ze raadt aan om je als introvert als het nodig is tijdelijk extravert te gedragen, bijvoorbeeld op een receptie, om daarna weer te doen wat echt bij je past. En ga lekker naar feestjes en borrels, maar zorg dat je daarna gelegenheid heb om weer tot jezelf te komen. Creëer plaatsen en momenten om tot rust te komen zodat je daarna weer voldoende bent opgeladen om je van je extraverte kant te laten zien als de situatie daarom vraagt.
Doen waar je goed in bent
Introversie is een eigenschap die je niet moet bestrijden, maar moet leren benutten. Zowel introverten als extraverten hebben goede en minder goede eigenschappen. Elk temperament heeft zijn eigen kracht en zijn eigen valkuilen. Extraverten zijn in hun element in groepen en als ze hun ideeën aan de man kunnen brengen. Introverten kunnen weer helpen om dieper door te denken, strategieën te ontwikkelen en ingewikkelde problemen op te lossen. “Als je in de achtertuin onder een boom zit, terwijl de anderen op het terras het glas heffen, is er meer kans dat er een appel op je hoofd valt (ook Newton was introvert),” stelt Cain. En ik wil eraan toevoegen dat het handig is om daarna ook over je ontdekkingen te kunnen vertellen of te laten vertellen.
Ook introvert?
Mocht jij nou rondlopen met het idee dat je niet sociaal bent, dat je meer zou moeten durven zeggen, dat er iets aan je mankeert in gezelschap van anderen. Als je je verlegen, onzeker of ongemakkelijk voelt bij mensen en graag alleen bent. Als je liever eerst in je eigen hoofd iets uitdenkt voordat je het uitspreekt… Vraag je dan eens af of jij misschien gewoon introvert bent. Misschien heb je wat hulp nodig bij het overwinnen van je angsten en onzekerheden, maar ga niet akkoord met het idee dat jij niet goed zou zijn. Onderzoek wat jij nodig hebt om optimaal te functioneren en houd daar rekening mee. Je omgeving kan jouw unieke talenten namelijk goed gebruiken.
Bronnen:
Cain, S. Stil. De kracht van introvert zijn in een wereld die niet ophoudt met kletsen. De Arbeiderspers, 2014
www.wetenschap.infonu.nl/diversen/167449-introvert-of-extravert-de-rol-van-neurotransmitters.html